Siyasette yozlaşma dediğimiz durum, aslında hepimizin hayatını yakından etkileyen bir mesele. Genelde, işlerin etik dışı bir hal almasıyla, şeffaflık ve hesap verebilirliğin ortadan kaybolmasıyla başlar.
Hani şu meşhur kamu kaynaklarının kişisel çıkarlar için kullanılması meselesi var ya, işte bu tam da yozlaşmanın en bariz örneği. Rüşvet, adam kayırma, görevini kötüye kullanma derken yolsuzluklar alıp başını gider.
Bir de hükümet ya da siyasi liderlerin halktan işlerini gizlemesi meselesi var. Kararlar kapalı kapılar ardında alınır, halkın haberi bile olmaz. İşlerin bu şekilde yürütülmesi, zaten başlı başına bir güven sorunu yaratıyor.
Siyasi liderlerin hukukun üstünde hareket etmesi, yargıya müdahale etmesi ve adalet sistemini zayıflatması da cabası. Basın özgürlüğünün kısıtlanması, muhalefetin sesinin kesilmesi, ifade özgürlüğüne yönelik baskılar da işin tuzu biberi.
Bir de nepotizm var tabii. Yani akrabalar, arkadaşlar ya da siyasi müttefiklerin, liyakat yerine tanıdık ilişkilerle önemli görevlere getirilmesi. Sadakat ön planda, uzmanlık ya da deneyim ise arka sıralarda kalıyor.
Sonra da toplumu bölmek için nefret söylemleri kullanılıyor, gerilimler bilerek körükleniyor.
Yerel siyasette de bunların izlerini görmek mümkün. Hizmetlerin belli bir kesime öncelikli verilmesi, diğerlerinin dışlanması gibi.
Bu da halkın yönetime güvenini zedeliyor, kaynakların kötü kullanılmasına ve huzursuzluğun artmasına neden oluyor.
Bu tür yozlaşma belirtilerini erken fark etmek ve önlem almak şart. Yoksa iş işten geçmiş oluyor.
İlgili yazılar:
Nizamettin Gümüş sitesinden daha fazla şey keşfedin
Subscribe to get the latest posts sent to your email.